Jedną z chorób, która bardzo utrudnia jej posiadaczom normalne funkcjonowanie jest tężyczka. Jest to choroba z pogranicza endokrynologii i neurologii. Jest to bardzo trudna w zdiagnozowaniu i leczeniu choroba, która dotyka coraz większą część populacji. Jest to choroba, która atakuje zarówno mężczyzn jak i kobiety. Są to zazwyczaj młodzi ludzie, prowadzący aktywny tryb życia, pracujący zawodowo, uprawiający aktywność fizyczną, zdrowo się odżywiający. Pomimo, iż choroba ta dotyczy obu płci częściej zapadają na nią kobiety. Zazwyczaj pojawia się gdy najmniej możemy się jej spodziewać. Wyróżniamy dwa rodzaje tężyczki:
- utajona,
- jawna.
Tężyczka utajona jest bardzo trudna do zdiagnozowania, czasem nawet niemożliwa. Osoba cierpiąca na tę chorobę, ma dobre wyniki stężenia wapnia, potasu i magnezu we krwi. Nic więc nie wskazuje na tę chorobę. Drętwienie, mrowienie, wykręcanie kończyn, szybkie bicie serca, bardzo bolesne skurcze mięśni, napięcie mięśniowe, niekontrolowane drżenia mięśni to objawy tężyczki. Jest to zbyt szybki przepływ przekazywania sygnałów pomiędzy nerwami i mięśniami. Określa się to jako nadmierną pobudliwość nerwów i mięśni. Pacjent, który ma takie objawy najczęściej uznawany jest za osobę znerwicowaną. Odsyła się go w takich przypadkach do psychiatry, ponieważ jest to kojarzone z nerwicą, ze względu na dobre wyniki elektrolitów. Mało osób jednak orientuje się, że może być to tężyczka utajona. W tym przypadku bardzo często dochodzi do ataków paniki. Osoba, która nie potrafi samodzielnie zapanować nad niekontrolowanymi drżeniami, skurczami mięśni wpada w panikę. Wtedy zaczyna się największy problem. Bardzo ciężko jest uspokoić taką osobę. Bardzo często nie można takiej osoby utrzymać w pozycji bezpiecznej, ponieważ siła z jaką wtedy walczy ze swoimi i spowodowanymi skurczami walczy z całej siły. Choroba ta, nie leczona może doprowadzić nawet do śmierci pacjenta. Taka osoba powinna być pod stałą obserwacja lekarza neurologa, endokrynologa, psychiatry.
Tężyczka jawna jest dużo prostsza w diagnostyce oraz leczeniu. Mamy tu do czynienia z niedoborem lub całkowitym brakiem elektrolitów w organizmie takich jak: wapń, magnez, potas. W tym przypadku po przeprowadzonych badaniach krwi można od razu zdiagnozować tę chorobę. Osoba, która cierpi na tężyczkę jawną ma takie same objawy jak ta z tężyczką utajoną. Również występuje nadmierna pobudliwość nerwów i mięśni, dochodzi do bolesnych skurczy oraz drżeń mięśni, niekontrolowanego wykręcania kończyn, drętwienia, mrowienia, serce przyspiesza. Osoba cierpiąca na ten rodzaj tężyczki także może wpadać w ataki paniki. Powinna pozostawać pod stałą kontrolą neurologa, endokrynologa oraz psychiatry.
Badaniami, które przeprowadzane są aby sprawdzić występowanie tężyczki są także:
- objaw Chwostka – badanie to polega na delikatnym uderzeniem młoteczkiem pacjenta w okolicę policzka, dochodzi wtedy do gwałtownych skurczy mimicznych twarzy,
- objaw Trousseau – jest to badanie, które wykazuje przykurcz palców u dłoni, nazywane jest potocznie rękami położnika, dłonie w nienaturalny sposób się wykręcają, a palce sztywnieją przez wzmożone napięcie mięśniowe.
Niezależnie od rodzaju tężyczki z jaką mamy do czynienia warto pamiętać, że taki pacjent potrzebuje częstych wizyt specjalistycznych: neurologicznych, endokrynologicznych oraz psychiatrycznych. Musi także na bieżąco mieć monitorowany poziom elektrolitów we krwi. Bardzo często zdarza się, że elektrolity w formie doustnej nie wchłaniają się do organizmu. W takich przypadkach podaje się je dożylnie. Osoba, która cierpi na tę chorobę powinna unikać sytuacji stresowych. W razie wystąpienia ataku paniki, ataku tężyczki niezwłocznie należy zgłosić się na pogotowie lub wezwać karetkę. Osoba, u której doszło do ataku może się udusić z powodu niedotlenienia, poprzez napięcie mięśni krtani. Jest to stan zagrażający życiu i wymaga niezwłocznej interwencji medycznej